(mathcal{Description})
Link.
给定一个无并列语句的多重循环,每个变量取值的左端点只能是 (1) 或已定义的变量;右端点只能是 (n) 或已定义的变量。求循环语句关于 (n) 的复杂度以及常数。
循环语句数量 (m<20)。
(mathcal{Solution})
按变量的偏序关系建图,缩掉 SCC——它们的取值必然相等,设有 (s) 个 SCC,那么循环的复杂度显然是 (mathcal O(n^s)),难点在于求常数。
第一步转化是平凡的:我们可以钦定变量间的严格偏序而忽略取等的情况。这是因为当某两个变量取等时,不会对计算次数的最高次产生贡献。此外,我们还能得知在变量都取 ([1,n]),但被限制偏序时,一共有 (s!inom{n}{s}) 种取值组。
第二步,利用缩点得到的 DAG 的性质,可以发现:在严格偏序意义下,满足 DAG 限制的变量组数量等于对 DAG 拓扑排序的方案数。 证明是平凡的。设方案数为 (c),由此可知 (frac{c}{s!}) 即循环的常数因子。
求解复杂度为 (mathcal O(2^mm^2)),瓶颈是状压求拓扑方案数。也许能优化 awa。(
(mathcal{Code})
/*+Rainybunny+*/
#include <bits/stdc++.h>
#define rep( i, l, r ) for ( int i = l, rep##i = r; i <= rep##i; ++i )
#define per( i, r, l ) for ( int i = r, per##i = l; i >= per##i; --i )
typedef long long LL;
inline void chkmin( int& u, const int v ) { v < u && ( u = v ); }
inline LL gcd( const LL u, const LL v ) { return v ? gcd( v, u % v ) : u; }
const int MAXN = 20;
int n, adj[MAXN + 5], vad[MAXN + 5], ref[256];
int scc, dfc, dfn[MAXN + 5], low[MAXN + 5], bel[MAXN + 5];
LL f[1 << MAXN];
inline void tarjan( const int u ) {
static int stk[MAXN + 5], top;
static bool instk[MAXN + 5];
instk[stk[++top] = u] = true, dfn[u] = low[u] = ++dfc;
rep ( v, 0, n - 1 ) if ( adj[u] >> v & 1 ) {
if ( !dfn[v] ) tarjan( v ), chkmin( low[u], low[v] );
else if ( instk[v] ) chkmin( low[u], dfn[v] );
}
if ( dfn[u] == low[u] ) {
int v;
do instk[v = stk[top--]] = false, bel[v] = scc; while ( v != u );
++scc;
}
}
int main() {
freopen( "fygon20.in", "r", stdin );
freopen( "fygon20.out", "w", stdout );
scanf( "%d%*c", &n ), --n;
if ( !n ) return puts( "0 1/1" ), 0;
rep ( i, 0, n - 1 ) {
static char str[200]; int st = i << 2;
scanf( "%[^
]%*c", str ), ref[str[st + 4]] = i;
if ( str[st + 15] != '1' ) adj[i] |= 1 << ref[str[st + 15]];
if ( str[st + 18] != 'n' ) adj[ref[str[st + 18]]] |= 1 << i;
}
rep ( i, 0, n - 1 ) if ( !dfn[i] ) tarjan( i );
rep ( u, 0, n - 1 ) rep ( v, 0, n - 1 ) {
if ( adj[u] >> v & 1 && bel[u] != bel[v] ) {
vad[bel[u]] |= 1 << bel[v];
}
}
f[0] = 1;
rep ( S, 0, ( 1 << scc ) - 2 ) {
rep ( u, 0, scc - 1 ) if ( ~S >> u & 1 ) {
bool flg = true;
rep ( v, 0, scc - 1 ) {
flg &= !( v != u && ~S >> v & 1 && vad[v] >> u & 1 );
if ( !flg ) break;
}
if ( flg ) f[S | 1 << u] += f[S];
}
}
LL fac = 1;
rep ( i, 1, scc ) fac *= i;
LL d = gcd( fac, f[( 1 << scc ) - 1] );
printf( "%d %lld/%lld
", scc, f[( 1 << scc ) - 1] / d, fac / d );
return 0;
}